Give Me A M(h)ug!

"Αισιοδοξία" - Το Xmas δέντρο των bloggers. Το γράμμα μου είναι το "Α". Η λέξη που επιλέγω είναι η "Αισιοδοξία". Τα φετινά Χριστούγεννα θέλω να μου φέρουν  γαλήνη και αισιοδοξία. Κάθομαι εδώ και ώρα μπροστά στον υπολογιστή.Είχα κάνει τόσες σκέψεις και τόσα σχέδια για αυτό το κείμενο. Ήθελα να γράψω τόσα πολλά, αλλά τώρα απλά κοιτάζω την οθόνη. Δυσκολεύομαι μπορώ να πω. Είχα αποφασίσει πως θα ξεκινήσω με την ιστορία της Ματίνας που κάθε μέρα ακούει την ίδια συμβουλή από τον παππού της.  - "Έρχονται Χριστούγεννα,Ματίνα μου.Να είσαι αισιόδοξη". Βέβαια, ήθελα να αναφερθώ και στην θετικότητα του Παναγιώτη που μου χαμογελάει κάθε πρωί, μόλις κλείνει τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια από το μπαλκόνι του. Έτσι μπερδεύτηκα πολύ και δεν ξέρω τι να πρώτο γράψω. Ίσως να έπαθα "κάτι από Ματίνα". Ποια είναι η Ματίνα θα μου πεις και δίκιο θα έχεις.  Είναι η γειτόνισσα μου που τα βλέπει όλα αρνητικά και δύσκολα. Προτιμώ τον Παναγιώτη που μένει απέναντι μου....

  Δακρυσμένα Χριστούγεννα. Photo by Canvas Παραμονή Χριστουγέννων και ο κόσμος χαμογελαστός περπατά στην Ερμού, κάνοντας ψώνια ή μια βόλτα της τελευταίας στιγμής. Μουσική και γέλια ακούγονται παντού. Εκτός από το μικρό σκοτεινό διαμέρισμα του τρίτου ορόφου. Εκεί κάθεται αμέτοχη η Νεφέλη. Αρνείται να συμμετάσχει στην χαρά των ημερών. Μια εβδομάδα τώρα, κάθεται στην μέση του δωματίου και κλαίει απαρηγόρητη. Δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί. Είχαν κάνει τόσα σχέδια μαζί, τόσα όνειρα. Όλα χάθηκαν σε μια στιγμη.  "Γιατί;" αναρωτιέται, αλλά απάντηση δεν παίρνει. Το τραπέζι γεμάτο σοκολάτες, ποτήρια με κόκκινο κρασί και αποτσίγαρα. Καπνίζει και πίνει ασταμάτητα. Γυρνώντας τα τελευταία λόγια στο μυαλό της με μανία. Δεν ξέρει τι να κάνει και δεν θέλει να κάνει τίποτα. Απλά να σταματήσει τον χρόνο και να τον φέρει πίσω. Εκεί μαζί της, να την κρατάει αγκαλιά και να της μιλά για το μέλλον τους. Ποτέ ξανά δεν θα ζήσουν μαζί, πρέπει να το πάρει απόφαση, σκέφτεται και ξεσπά σε κλάματα. ...

  Μικρές ιστορίες, στο συρμό του Μετρό. Photo by Canvas 6.35 το πρωί. Δύσκολη η ζωή, όταν το ξυπνητήρι σε ειδοποιεί τόσο νωρίς. Έξω σκοτάδι, κάτω από το πάπλωμα μια ζεστή μοναδική. Η μέρα σε καλεί να την αρπάξεις από νωρίς. Το σώμα ζητά λίγη ξεκούραση ακόμα. Νιώθεις πως ήρθε ο καιρός να πιάσεις το λαχείο, να είσαι ο πρώτος αριθμός του τζόκερ, πως θέλεις ξαφνικά να ξυπνήσεις πριγκίπισσα. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα συμβούν (ή μπορεί και όχι), γι'αυτό σήκω από το κρεβάτι και πάμε να δημιουργήσουμε μια καλύτερη μέρα, σκέφτομαι και πετάω το πάπλωμα μακρυά. Ετοιμάζομαι, βάζω τα ακουστικά μου, παίρνω το τσάι μου και βγαίνω στο δρόμο. Λατρεύω να ξεκινάω την μέρα μου με μουσική. Ακούω κάθε μέρα τον αγαπημένο μου ραδιοφωνικό παραγωγό, μου φτιάχνει την μέρα αυτός ο άνθρωπος. Κατεβαίνω τις σκάλες του σταθμού και περιμένω στην αποβάθρα να φτάσει ο συρμός του Μετρό. Δύσκολη η αναμονή στην αποβάθρα τέτοια ώρα. Κόσμος πολύς, φασαρία, φωνές, γκρίνια, ανυπομονησία, φάτσες αγουροξυπνημένες, πρόσω...

"Bloggers Talking Challenge." Αγαπώ τα challenge και μου αρέσει πολύ να παίρνω μέρος σε αυτά. Έτσι λοιπόν δεν έχασα την ευκαιρία να δεχτώ την πρόσκληση της Κατερίνας από το Pause blog και να απαντήσω σε αυτή την μίνι συνέντευξη, ώστε να γνωριστούμε καλύτερα.  Με την σειρά μου κι εγώ προσκάλεσα την Εύη από το Think pink & carrie on. Ας δούμε λοιπόν μαζί τι μου απάντησε η Εύη. 1. Θα μας πεις δυο λόγια για σενα και το blog σου;  Είμαι η Εύη ζω στα Ιωάννινα και έχω τελειώσει νοσηλευτική αλλά εργάζομαι ως πωλήτρια μέχρι να βρεθεί κάτι στο αντικείμενο. Το blog είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο όπως το αποκαλώ κ έχει να κάνει με βιβλία που αγαπώ να διαβάζω και αρθρογραφία σε θέματα ψυχολογίας κ ομορφιάς. Πιο πολύ ψυχολογία όμως. Για ζητήματα καθημερινότητας που απασχολούν όλους μας. 2. Σε τι φάση σε πέτυχαν οι νέες συνθήκες; Μας έκλεισε το κράτος κ απόλαυσα δύο μήνες καραντίνας στο σπίτι. 3. Ποιες ήταν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου αρχικά; ...

10 quotes που με εμπνέουν. Έχω μια συνήθεια που με ακολουθεί από την φοιτητική ζωή μου. Μου άρεσε πάντα να κρατάω στο ημερολόγιο μου, όμορφα λόγια και σκέψεις που διάβασα σε κάποιο βιβλίο ή σε διάφορες σελίδες αναζήτησης. Συνήθεια που κρατάει ακόμα και σήμερα, καθώς μου φτιάχνει την διάθεση να βλέπω το πρωί που ξυπνάω και κοιτάζω το πρόγραμμα της μέρας μου. Εσύ έχεις κάποια συνήθεια που μεταφέρεις στις διάφορες φάσεις και ηλικίες της ζωής σου; Γενικά, είμαι άνθρωπος της συνήθεια και της ρουτίνας. Δεν μένω κολλημένη, ούτε θα πάθω πανικό αν αλλάξει κάτι στην καθημερινότητά μου, ή δεν πάω το πρόγραμμα μου όπως το έχω ρυθμίσει, αλλά μου αρέσει να κάνω κάποια πράγματα σταθερά στην ζωή μου. Πίνω το ίδιο τσάι, από τα εφηβικά μου χρόνια, φοράω εκατομμύρια χρόνια το ιδιο άρωμα, αγοράζω το ίδιο ζευγάρι αθλητικά sneakers από τότε που ξεκίνησα να επιλέγω εγώ τι θα φορέσω, πάω για καφέ στο αγαπημένο μου μαγαζί τα τελευταία πολλά χρόνια, μια φορά την εβδομάδα. Όπως θα κατά...

Οι άνθρωποι που "έφυγαν"  πάντα θα ζουν στα πιο όμορφα κομμάτια της ψυχής μας. Νιώθω την επιθυμία να αφήσω αυτό το κείμενο εδώ, να υπάρχει για να θυμάμαι πάντα. Όχι ότι είναι από τις καταστάσεις που εύκολα ξεχνάς, και σίγουρα δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα λησμονήσεις. Υπάρχουν στιγμές που έχω έντονα την ανάγκη να κάνω τις σκέψεις και τα συναισθήματα λέξεις, φράσεις και προτάσεις. Ίσως επειδή τα λόγια χάνονται και τα γραπτά μένουν, ή επειδή είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που με πνίγουν και αυτά με αναγκάζουν να τα αποτυπώσω στο χαρτί. Είναι δύσκολες οι μέρες που διανύουμε, περίεργα έτσι κι αλλιώς τα συναισθήματα. Ο κόσμος φοβάται το χθες, τρέμει το σήμερα, δεν ξέρει τι να περιμένει αύριο. Μια φάση της ζωής μας που η ελπίδα κάπως χάνεται, οι αρνητικές σκέψεις μας κατακλύζουν και η θλίψη φωλιάζει στην καρδιά μας. Νόμιζα πως ήλεγχα την κατάσταση και πως ακόμα δεν με είχαν επηρεάσει όλα αυτά. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα θέλ...

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει. Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με παππούδες νομίζω πως είναι πολύ τυχερά. Είμαι κι εγώ ένα τέτοιο παιδί. Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου δύο υπέροχους παππούδες, που με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη και ακόμα περισσότερες συμβουλές. Γυρίζω πίσω, στα παιδικά μου χρόνια και βλέπω πολύ ευτυχισμένες μέρες, ήρεμες, γαλήνιες, χαρούμενες, ξέγνοιαστες και γεμάτες συμβουλές. Συμβουλές με αγάπη και συμπόνια, αυτό τις έκανε και σημαντικές. Γυρίζω πίσω, και βλέπω έναν παππού να κάθεται δίπλα στο τζάκι να διαβάζει το βιβλίο του και να μας φωνάζει κοντά του για να μας πει ιστορίες και παραμύθια, ανάλογα με τη ηλικία και την κάθε εποχή. Κάθε ιστορία είχε και ένα ευτυχισμένο τέλος. Και κάθε τέλος είχε και μια συμβουλή. Μια ξεχωριστή συμβουλή για τον καθένα μας, μιας και ήμασταν πολλά τα πιτσιρίκια που μεγαλώναμε στο σπίτι του παππού. Θυμάμαι πολλές από τις συμβουλές και κυρίως αυτές που βρήκα μπροστά μου. Μια όμως έμεινε χαραγμένη στο μυαλό μου για ...