Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει.


Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει.

Συμβουλές



Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με παππούδες νομίζω πως είναι πολύ τυχερά.
Είμαι κι εγώ ένα τέτοιο παιδί.
Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου δύο υπέροχους παππούδες, που με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη και ακόμα περισσότερες συμβουλές.
Γυρίζω πίσω, στα παιδικά μου χρόνια και βλέπω πολύ ευτυχισμένες μέρες, ήρεμες, γαλήνιες, χαρούμενες, ξέγνοιαστες και γεμάτες συμβουλές.
Συμβουλές με αγάπη και συμπόνια, αυτό τις έκανε και σημαντικές.

Γυρίζω πίσω, και βλέπω έναν παππού να κάθεται δίπλα στο τζάκι να διαβάζει το βιβλίο του και να μας φωνάζει κοντά του για να μας πει ιστορίες και παραμύθια, ανάλογα με τη ηλικία και την κάθε εποχή.
Κάθε ιστορία είχε και ένα ευτυχισμένο τέλος.
Και κάθε τέλος είχε και μια συμβουλή.
Μια ξεχωριστή συμβουλή για τον καθένα μας, μιας και ήμασταν πολλά τα πιτσιρίκια που μεγαλώναμε στο σπίτι του παππού.

Θυμάμαι πολλές από τις συμβουλές και κυρίως αυτές που βρήκα μπροστά μου.
Μια όμως έμεινε χαραγμένη στο μυαλό μου για πολλούς και διάφορους λόγους.
Όταν με έπιανε η τεμπελιά μου σαν παιδάκι και απλά δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο, πέρα από το να χαζεύω στην τηλεόραση και να κοιμάμαι, ακουγόταν από τα χείλη του πάντα η ίδια ατάκα, η ίδια νουθεσία:
"Να σέβεσαι την ζωή, είναι μικρή και περνάει γρήγορα."

Δεν καταλάβαινα και πολλά τότε, απλά το έλεγε συνέχεια και επειδή τον αγαπούσα, το σκεφτόμουν και το επαναλαμβαινα συχνά μέσα μου για να μην το ξεχάσω. Όσο περνούσαν τα χρόνια άρχισα να καταλαβαίνω και να βλέπω τι γίνεται γύρω μου.
Έβλεπα ανθρώπους που δεν προλάβαιναν να κάνουν αυτό που θέλουν, καθώς η τύχη τους στέρησε αυτό που εμείς θεωρούμε δεδομένο.
Έτσι λοιπόν, έκανα μοτό ζωής την συμβουλή του πολυαγαπημένου μου παππού και δεν την ξεχνάω ποτέ.

Υπάρχουν πολλές φορές, δεν λέω, που χάνω κι εγώ τον δρόμο μου, και ας μεγάλωσα και ωρίμασα και ξέρω τι θέλω και που πάω.
Κάποιες στιγμές μπαίνω σε έναν άλλο κόσμο και χάνω τον δικό μου. Χάνω τον δρόμο μου και τον στόχο μου.
Αλλά υπάρχει πάντα αυτή η συμβουλή που γυρίζει και στριφογυρίζει στο μυαλό μου και με επαναφέρει.

Αποφάσισα μεγαλώνοντας, πως δεν θα αφήσω ούτε μέρα χωρίς να μάθω κάτι, χωρίς να διαβάσω κάτι, χωρίς να νιώσω κάτι. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου,  πως επειδή θέλω να προλάβω να κάνω πολλά πράγματα,  τόσα όσα χρειάζομαι βέβαια ώστε να νιώθω γεμάτη και ευτυχισμένη, θα ζω την κάθε μέρα όπως εγώ την επιθυμώ, όπως την ονειρεύομαι.
Θα συμβιβάζομαι μόνο όταν υπάρχει λόγος, θα αλλάζω τα σχέδια μου και τις επιθυμίες μου μόνο όταν δεν γίνονται δεκανίκι κανενός.
Καθώς είναι σημαντικό να ζούμε για μας, όχι να μπαίνουμε στα παπούτσια των άλλων. Συμβιβασμοί γίνονται, θυσίες μόνο για τον εαυτό μας και κανέναν άλλο.

Είναι σπουδαίο να σέβεσαι αυτό που έχεις. Είναι εξαίσιο να ζεις την κάθε μέρα με έναν μοναδικό, δικό σου τρόπο. Να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, σα να μην υπάρχει άλλη.
Να ζεις έντονα και τόσο γεμάτα, όχι γιατί φοβάσαι αλλά επειδή το επιθυμείς πραγματικά.
Έμαθα να μην φοβάμαι και να αρπάζω την κάθε μέρα και να την κάνω δικιά μου.
Δεν φοβάμαι επειδή ξέρω τι θέλω και που θέλω να πάω και με ποιόν. Αποφάσισα πως η ζωή είναι ένα ωραίο παιχνίδι και θα το ζήσω. Κάνω τα σχέδια μου, σπάω τα μουτράκια μου και συνεχίζω, μιας και η ζωή δεν ξέρεις πάντα τι θα σου φέρει.
Εξάλλου αυτό με έμαθε ο δικός μου άνθρωπος.
Να σέβομαι την ζωή μου, γιατί είναι μικρή και περνάει γρήγορα.
Και αυτό κάνω.

Κάθε πρωί που ξυπνάω, και βλέπω γραμμένη στο ημερολόγιο μου, την συμβουλή που μου χάρισε ο άνθρωπος που με δημιούργησε.
Νιώθω δυνατή και έτοιμη να πάω παρακάτω.
Νιώθω επιμονή για να κατακτήσω ότι επιθυμώ και θέλω.
Ακόμα και τις μέρες που δεν μου πάνε όλα καλά, παίρνω δύναμη, κουράγιο για να ξαναφτιάξω ότι πάει στραβά.

Οι συμβουλές από τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, ή μας αγάπησαν, έχουν μια μαγική δύναμη.
Είναι ικανές να μας πάνε παρακάτω, να μας παρακινήσουν, να μας θωρακίσουν, να μας ξυπνήσουν.

Σκέψου, σίγουρα υπάρχει μια συμβουλή μέσα σου, που θέλεις να δώσεις σε κάποιον. Μήπως λοιπόν αυτή την συμβουλή κι εσένα στην χάρισε κάποιος πολύτιμος άνθρωπος;
Αν την θυμάσαι, είναι σημαντική για σένα. Μάλλον και για μένα.
Θα ήθελα πολύ να την διαβάσω.

➡️➡️ Το κείμενο γράφτηκε στο πλαίσιο του #blogchallenge που οργάνωσε η Άλκηστη από το Little Hope Flags με θέμα «Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει;»

Υπέροχη ιδέα, από έναν χαρισματικό άνθρωπο.
Thank you.

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο κείμενο και πολύ καλή συμβουλή από τον σοφό παππού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ.
      Νομίζω πως όλοι οι παππούδες είναι σοφοί και έχουν να δώσουν πολλή αγάπη.

      Διαγραφή
  2. Αυτή η συμβουλή μου ήρθε σε μια μέρα που ξεκίνησε κάπως στραβά, αλλά με έκανε να δω ό,τι συνέβη με άλλο μάτι. Ο χρόνος μας μετρημένος και πολύτιμος, και σε ευχαριστώ που μου το θύμισες, και που πήρες μέρος! (και για τα καλά σου λόγια που με συγκίνησαν...)
    Άλκηστη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν μια ωραία ιδέα το #challenge σου και χάρηκα που συμμετείχα. Και θα χαρώ πολύ αν ακολουθήσουν κι άλλα.
      Οι συμβουλές είναι σημαντικές και πολλές φορές υπάρχουν για να μας δίνουν δύναμη.
      Είναι δύσκολη η εποχή μας και ακόμα δυσκολότερη η καθημερινότητα μας, οπότε καλό θα ήταν να τις μοιραζόμασταν που και που. Σαν άνθρωπος νιώθω πως έχω την ανάγκη να δίνω και να παίρνω συμβουλές.

      Διαγραφή
  3. Παρ'όλο που κοντεύει να περάσει ενας χρόνος απο τότε που το έγραψες,εγω αισθάνομαι πως πριν λίγο το ανέβασες.
    Λόγια και σκέψεις που καλύπτουν την πραγματικότητα.Όποιας ζωής,όποιας χρονολογίας.Κι όταν το έναυσμα είναι σοφά λόγια αγαπημένου προσώπου,τότε η βαρύτητα του είναι χρυσός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ. Είναι μια σημαντική συμβουλή για μένα και την κρατάω σαν φυλαχτό.
      Είναι η δική μου πραγματικότητα και η ακόμα πιο δική μου αλήθεια. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι άνθρωποι που "έφυγαν" πάντα θα ζουν στα πιο όμορφα κομμάτια της ψυχής μας.

Οι άνθρωποι που "έφυγαν"  πάντα θα ζουν στα πιο όμορφα κομμάτια της ψυχής μας. Νιώθω την επιθυμία να αφήσω αυτό το κείμενο εδώ, να υπάρχει για να θυμάμαι πάντα. Όχι ότι είναι από τις καταστάσεις που εύκολα ξεχνάς, και σίγουρα δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα λησμονήσεις. Υπάρχουν στιγμές που έχω έντονα την ανάγκη να κάνω τις σκέψεις και τα συναισθήματα λέξεις, φράσεις και προτάσεις. Ίσως επειδή τα λόγια χάνονται και τα γραπτά μένουν, ή επειδή είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που με πνίγουν και αυτά με αναγκάζουν να τα αποτυπώσω στο χαρτί. Είναι δύσκολες οι μέρες που διανύουμε, περίεργα έτσι κι αλλιώς τα συναισθήματα. Ο κόσμος φοβάται το χθες, τρέμει το σήμερα, δεν ξέρει τι να περιμένει αύριο. Μια φάση της ζωής μας που η ελπίδα κάπως χάνεται, οι αρνητικές σκέψεις μας κατακλύζουν και η θλίψη φωλιάζει στην καρδιά μας. Νόμιζα πως ήλεγχα την κατάσταση και πως ακόμα δεν με είχαν επηρεάσει όλα αυτά. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα θέλ

"Click away" στον Έρωτα.

"Click away" στον Έρωτα. Θα τον κάνω click away. Χτυπάει μήνυμα στο κινητό μου. Πιάνω αδιάφορα την συσκευή. "Μα καλά ποιος στέλνει μηνύματα στην εποχή του Instagram και του messenger;" γκρινιάζω, αλλά θέλω να δω και ποιος είναι.  - Πάμε για καφεδάκι; διαβάζω και γελάω. "Αδιόρθωτος ο αποστολέας. Ποτέ δεν θα αλλάξει αυτή η κοπέλα σκέφτομαι και βιάζομαι να απαντήσω. Δεν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες στις μέρες μας.  - Φύγαμε, γράφω βιαστικά και στέλνω και ένα sms μετακίνηση 6 για να μην έχουμε τίποτα ανεπιθύμητα πρόστιμα και τρέχουμε χριστουγεννιάτικα. Βλέπεις είναι ακριβή η ελευθερία στις μέρες του κορονοιου. Θα περάσει κι αυτό. Ένα εμπόδιο ακόμα στην ήδη δύσκολη ζωή μας. Σιγά. Τόσα πήγαν στραβά, άλλο ένα ακόμα τι πειράζει; Πάντα σκέφτομαι θετικά και δεν σκοπεύω να αλλάξω. Αρνούμαι να αλλάξω . Ώπ, ώπ πάλι άρχισα να γράφω τα δικά μου. Επανέρχομαι στην τάξη. Και συνεχίζω.  Στέλνω λοιπόν τα μηνύματα μου, περνώ ταυτότητα και ξεκινάω για το γνωστό σημείο συνάντησης. Μέρε

Δακρυσμένα Χριστούγεννα

  Δακρυσμένα Χριστούγεννα. Photo by Canvas Παραμονή Χριστουγέννων και ο κόσμος χαμογελαστός περπατά στην Ερμού, κάνοντας ψώνια ή μια βόλτα της τελευταίας στιγμής. Μουσική και γέλια ακούγονται παντού. Εκτός από το μικρό σκοτεινό διαμέρισμα του τρίτου ορόφου. Εκεί κάθεται αμέτοχη η Νεφέλη. Αρνείται να συμμετάσχει στην χαρά των ημερών. Μια εβδομάδα τώρα, κάθεται στην μέση του δωματίου και κλαίει απαρηγόρητη. Δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί. Είχαν κάνει τόσα σχέδια μαζί, τόσα όνειρα. Όλα χάθηκαν σε μια στιγμη.  "Γιατί;" αναρωτιέται, αλλά απάντηση δεν παίρνει. Το τραπέζι γεμάτο σοκολάτες, ποτήρια με κόκκινο κρασί και αποτσίγαρα. Καπνίζει και πίνει ασταμάτητα. Γυρνώντας τα τελευταία λόγια στο μυαλό της με μανία. Δεν ξέρει τι να κάνει και δεν θέλει να κάνει τίποτα. Απλά να σταματήσει τον χρόνο και να τον φέρει πίσω. Εκεί μαζί της, να την κρατάει αγκαλιά και να της μιλά για το μέλλον τους. Ποτέ ξανά δεν θα ζήσουν μαζί, πρέπει να το πάρει απόφαση, σκέφτεται και ξεσπά σε κλάματα. &quo