Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει.


Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει.

Συμβουλές



Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με παππούδες νομίζω πως είναι πολύ τυχερά.
Είμαι κι εγώ ένα τέτοιο παιδί.
Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου δύο υπέροχους παππούδες, που με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη και ακόμα περισσότερες συμβουλές.
Γυρίζω πίσω, στα παιδικά μου χρόνια και βλέπω πολύ ευτυχισμένες μέρες, ήρεμες, γαλήνιες, χαρούμενες, ξέγνοιαστες και γεμάτες συμβουλές.
Συμβουλές με αγάπη και συμπόνια, αυτό τις έκανε και σημαντικές.

Γυρίζω πίσω, και βλέπω έναν παππού να κάθεται δίπλα στο τζάκι να διαβάζει το βιβλίο του και να μας φωνάζει κοντά του για να μας πει ιστορίες και παραμύθια, ανάλογα με τη ηλικία και την κάθε εποχή.
Κάθε ιστορία είχε και ένα ευτυχισμένο τέλος.
Και κάθε τέλος είχε και μια συμβουλή.
Μια ξεχωριστή συμβουλή για τον καθένα μας, μιας και ήμασταν πολλά τα πιτσιρίκια που μεγαλώναμε στο σπίτι του παππού.

Θυμάμαι πολλές από τις συμβουλές και κυρίως αυτές που βρήκα μπροστά μου.
Μια όμως έμεινε χαραγμένη στο μυαλό μου για πολλούς και διάφορους λόγους.
Όταν με έπιανε η τεμπελιά μου σαν παιδάκι και απλά δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο, πέρα από το να χαζεύω στην τηλεόραση και να κοιμάμαι, ακουγόταν από τα χείλη του πάντα η ίδια ατάκα, η ίδια νουθεσία:
"Να σέβεσαι την ζωή, είναι μικρή και περνάει γρήγορα."

Δεν καταλάβαινα και πολλά τότε, απλά το έλεγε συνέχεια και επειδή τον αγαπούσα, το σκεφτόμουν και το επαναλαμβαινα συχνά μέσα μου για να μην το ξεχάσω. Όσο περνούσαν τα χρόνια άρχισα να καταλαβαίνω και να βλέπω τι γίνεται γύρω μου.
Έβλεπα ανθρώπους που δεν προλάβαιναν να κάνουν αυτό που θέλουν, καθώς η τύχη τους στέρησε αυτό που εμείς θεωρούμε δεδομένο.
Έτσι λοιπόν, έκανα μοτό ζωής την συμβουλή του πολυαγαπημένου μου παππού και δεν την ξεχνάω ποτέ.

Υπάρχουν πολλές φορές, δεν λέω, που χάνω κι εγώ τον δρόμο μου, και ας μεγάλωσα και ωρίμασα και ξέρω τι θέλω και που πάω.
Κάποιες στιγμές μπαίνω σε έναν άλλο κόσμο και χάνω τον δικό μου. Χάνω τον δρόμο μου και τον στόχο μου.
Αλλά υπάρχει πάντα αυτή η συμβουλή που γυρίζει και στριφογυρίζει στο μυαλό μου και με επαναφέρει.

Αποφάσισα μεγαλώνοντας, πως δεν θα αφήσω ούτε μέρα χωρίς να μάθω κάτι, χωρίς να διαβάσω κάτι, χωρίς να νιώσω κάτι. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου,  πως επειδή θέλω να προλάβω να κάνω πολλά πράγματα,  τόσα όσα χρειάζομαι βέβαια ώστε να νιώθω γεμάτη και ευτυχισμένη, θα ζω την κάθε μέρα όπως εγώ την επιθυμώ, όπως την ονειρεύομαι.
Θα συμβιβάζομαι μόνο όταν υπάρχει λόγος, θα αλλάζω τα σχέδια μου και τις επιθυμίες μου μόνο όταν δεν γίνονται δεκανίκι κανενός.
Καθώς είναι σημαντικό να ζούμε για μας, όχι να μπαίνουμε στα παπούτσια των άλλων. Συμβιβασμοί γίνονται, θυσίες μόνο για τον εαυτό μας και κανέναν άλλο.

Είναι σπουδαίο να σέβεσαι αυτό που έχεις. Είναι εξαίσιο να ζεις την κάθε μέρα με έναν μοναδικό, δικό σου τρόπο. Να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, σα να μην υπάρχει άλλη.
Να ζεις έντονα και τόσο γεμάτα, όχι γιατί φοβάσαι αλλά επειδή το επιθυμείς πραγματικά.
Έμαθα να μην φοβάμαι και να αρπάζω την κάθε μέρα και να την κάνω δικιά μου.
Δεν φοβάμαι επειδή ξέρω τι θέλω και που θέλω να πάω και με ποιόν. Αποφάσισα πως η ζωή είναι ένα ωραίο παιχνίδι και θα το ζήσω. Κάνω τα σχέδια μου, σπάω τα μουτράκια μου και συνεχίζω, μιας και η ζωή δεν ξέρεις πάντα τι θα σου φέρει.
Εξάλλου αυτό με έμαθε ο δικός μου άνθρωπος.
Να σέβομαι την ζωή μου, γιατί είναι μικρή και περνάει γρήγορα.
Και αυτό κάνω.

Κάθε πρωί που ξυπνάω, και βλέπω γραμμένη στο ημερολόγιο μου, την συμβουλή που μου χάρισε ο άνθρωπος που με δημιούργησε.
Νιώθω δυνατή και έτοιμη να πάω παρακάτω.
Νιώθω επιμονή για να κατακτήσω ότι επιθυμώ και θέλω.
Ακόμα και τις μέρες που δεν μου πάνε όλα καλά, παίρνω δύναμη, κουράγιο για να ξαναφτιάξω ότι πάει στραβά.

Οι συμβουλές από τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, ή μας αγάπησαν, έχουν μια μαγική δύναμη.
Είναι ικανές να μας πάνε παρακάτω, να μας παρακινήσουν, να μας θωρακίσουν, να μας ξυπνήσουν.

Σκέψου, σίγουρα υπάρχει μια συμβουλή μέσα σου, που θέλεις να δώσεις σε κάποιον. Μήπως λοιπόν αυτή την συμβουλή κι εσένα στην χάρισε κάποιος πολύτιμος άνθρωπος;
Αν την θυμάσαι, είναι σημαντική για σένα. Μάλλον και για μένα.
Θα ήθελα πολύ να την διαβάσω.

➡️➡️ Το κείμενο γράφτηκε στο πλαίσιο του #blogchallenge που οργάνωσε η Άλκηστη από το Little Hope Flags με θέμα «Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει;»

Υπέροχη ιδέα, από έναν χαρισματικό άνθρωπο.
Thank you.

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο κείμενο και πολύ καλή συμβουλή από τον σοφό παππού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ.
      Νομίζω πως όλοι οι παππούδες είναι σοφοί και έχουν να δώσουν πολλή αγάπη.

      Διαγραφή
  2. Αυτή η συμβουλή μου ήρθε σε μια μέρα που ξεκίνησε κάπως στραβά, αλλά με έκανε να δω ό,τι συνέβη με άλλο μάτι. Ο χρόνος μας μετρημένος και πολύτιμος, και σε ευχαριστώ που μου το θύμισες, και που πήρες μέρος! (και για τα καλά σου λόγια που με συγκίνησαν...)
    Άλκηστη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν μια ωραία ιδέα το #challenge σου και χάρηκα που συμμετείχα. Και θα χαρώ πολύ αν ακολουθήσουν κι άλλα.
      Οι συμβουλές είναι σημαντικές και πολλές φορές υπάρχουν για να μας δίνουν δύναμη.
      Είναι δύσκολη η εποχή μας και ακόμα δυσκολότερη η καθημερινότητα μας, οπότε καλό θα ήταν να τις μοιραζόμασταν που και που. Σαν άνθρωπος νιώθω πως έχω την ανάγκη να δίνω και να παίρνω συμβουλές.

      Διαγραφή
  3. Παρ'όλο που κοντεύει να περάσει ενας χρόνος απο τότε που το έγραψες,εγω αισθάνομαι πως πριν λίγο το ανέβασες.
    Λόγια και σκέψεις που καλύπτουν την πραγματικότητα.Όποιας ζωής,όποιας χρονολογίας.Κι όταν το έναυσμα είναι σοφά λόγια αγαπημένου προσώπου,τότε η βαρύτητα του είναι χρυσός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ. Είναι μια σημαντική συμβουλή για μένα και την κρατάω σαν φυλαχτό.
      Είναι η δική μου πραγματικότητα και η ακόμα πιο δική μου αλήθεια. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι άνθρωποι που "έφυγαν" πάντα θα ζουν στα πιο όμορφα κομμάτια της ψυχής μας.

Οι άνθρωποι που "έφυγαν"  πάντα θα ζουν στα πιο όμορφα κομμάτια της ψυχής μας. Νιώθω την επιθυμία να αφήσω αυτό το κείμενο εδώ, να υπάρχει για να θυμάμαι πάντα. Όχι ότι είναι από τις καταστάσεις που εύκολα ξεχνάς, και σίγουρα δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα λησμονήσεις. Υπάρχουν στιγμές που έχω έντονα την ανάγκη να κάνω τις σκέψεις και τα συναισθήματα λέξεις, φράσεις και προτάσεις. Ίσως επειδή τα λόγια χάνονται και τα γραπτά μένουν, ή επειδή είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που με πνίγουν και αυτά με αναγκάζουν να τα αποτυπώσω στο χαρτί. Είναι δύσκολες οι μέρες που διανύουμε, περίεργα έτσι κι αλλιώς τα συναισθήματα. Ο κόσμος φοβάται το χθες, τρέμει το σήμερα, δεν ξέρει τι να περιμένει αύριο. Μια φάση της ζωής μας που η ελπίδα κάπως χάνεται, οι αρνητικές σκέψεις μας κατακλύζουν και η θλίψη φωλιάζει στην καρδιά μας. Νόμιζα πως ήλεγχα την κατάσταση και πως ακόμα δεν με είχαν επηρεάσει όλα αυτά. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται πάντα όπως τα θέλ...

365 μέρες: It's time to thank yourself, please.

  365 μέρες: It's time to thank yourself, please. 365 μέρες. Ένας χρόνος. Ένας υπέροχος δημιουργικός χρόνος. Λένε πως είμαι περίεργος, ή έστω ιδιαίτερος άνθρωπος. Κάποτε, με ενοχλούσε λιγάκι, ίσως και να με είχε στεναχωρήσει κάποιες φορές. Περνούσαν τα χρόνια όμως και συνέχιζα να το ακούω, οπότε μάλλον το συνήθισα. Δεν ξέρω αν το πιστεύω ή αν ποτέ το αποδέχτηκα. Σίγουρα όμως δεν με ενοχλεί πια, όταν το ακούω. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να προσπαθούν κάποιοι από τους ανθρώπους μου να δηλώσουν την διαφορετικότητα και κάποιοι  γνωστοί να δείξουν πως δεν τους ταιριάζω. Βέβαια, υπάρχουν και φορές που δηλώνουν ξεκάθαρα με αυτήν τους την δήλωση, την αντίδραση τους στον χαρακτήρα μου ή και μια μικρή υποτίμηση στον τρόπο μου. Δεν ξέρω αν το συνήθισα αυτό ή αν ακόμα με νευριάζει. Είμαι απόλυτα σίγουρη όμως πως μόλις περάσουν μερικά λεπτά δεν μου καίγεται καρφί πλέον. Καλά δεν το συζητώ, για όσους δεν έχουν θέση στην καρδιά μου, δεν θα ασχοληθώ ούτε αυτά τα λίγα λεπτά. Έχω αποδεχτεί τον εαυ...

Πάντα σ' αγαπούσα.

Πάντα σ' αγαπούσα. Photo by Canvas Βράδυ Σαββάτου. Έξω βρέχει και ο αέρας παίζει τα δικά του βίαια παιχνίδια. Είναι στιγμές που δείχνει μια μανία διαφορετική. Παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Καθισμένη άλλη μια βραδιά στη μικρή σοφίτα παρατηρεί τον δρόμο και τους ελάχιστους περαστικούς. Κάνουν αγώνα να προφυλαχτούν από την δυνατό αέρα και την βροχή, που δεν λέει να κοπάσει ώρες τώρα. Είναι καιρός που η Μαρίζα δεν έχει καμία διάθεση να εγκαταλείψει την μοναξιά της. Προτιμά να κάθεται μόνη στο μικρό δωμάτιο, να ακούει μουσική και να διαβάζει ξανά και ξανά τα αγαπημένα της βιβλία. Οι φίλοι, την κούρασαν. Η δουλειά της δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον πλέον. Δεν ξέρει αν την βαρέθηκε ή απλά συνήθισε να μην ελπίζει στην αλλαγή. Περνά περισσότερο χρόνο ανάμεσα στα βιβλία και τα ημερολόγια της, απ' ότι στις καφετέριες και τα κλαμπ με τις φίλες της. Την κούρασε κάπως, να βγαίνει και να μην ξέρει το γιατί. Να πηγαίνει στα ίδια μέρη και να βλέπει τους ίδιους ανθρώπους, να της λένε τα ίδια π...